غار سوباتان

این غار در ضلع شمال شرقی منطقه بکر و سرسبز سوباتان شده است که به نام گنج‌خانه نیز معروف است. مردم منطقه از قدیم معتقدند در درون این غار گنج عظیمی نهفته است و از طرفی به دلیل این که این غار طلسم و جادو دارد، تاکنون کسی نتوانسته وارد غار شود و راز غار را کشف نماید بنابراین اطلاع دقیقی از طول و ارتفاع داخل غار وجود ندارد.

روستای ییلاقی سوباتان در غرب دره لیسار در 36 کیلومتری شمال غرب شهر تالش و 17 کیلومتری جنوب دریاچه نئور  در ارتفاع 1900-1970 متری از سطح دریا قرار دارد. این روستا دارای جمعیت کمی می‌باشد و ساکنان آن در اواخر تیر ماه از روستاهایی چون قلعه‌بین در این مکان اقامت می‌کنند و در اواخر شهریور ماه به خانه‌های خود بازمی‌گردند. سوباتان در ظاهر به اسامی ترکی شباهت دارد اما این نام از ریشه تالشی سووتن به معنای محل رویش گلپر است.

دریاچه نِئور

. این دریاچه دارای نوعی ماهی به نام قزل‌آلای رنگین کمان می‌باشد. جاده کوهستانی برای رسیدن به این دریاچه آسفالت بوده، ولی جاده دور دریاچه خاکی می‌باشد.

ماهی‌های دریاچه نئور هر سال پیش از زمستان صید و جمع‌آوری می‌شوند زیرا در اثر یخ زدن دریاچه این ماهی‌ها نمی‌توانند در زمستان زنده بمانند و پس از زمستان دوباره ماهی‌های کوچک پرورشی در نئور رها می‌شوند.

با بهره‌گیری از آب این دریاچه، تعدادی استخر پرورش ماهی نیز در پیرامون آن درست شده‌ است.

بارندگى مناسب و وجود چشمه هاى فراوان سبب پایدارى وضعیت دریاچه شده ضمن آنکه هواى مطبوع منطقه زمینه بسیار مناسبى براى جذب گردشگر خصوصا در اوقات گرم سال را فراهم کرده است. در اطراف دریاچه چشمه های گسلی فراوانی وجود دارد که دبی آب این چشمه ها بر حسب مقادیر نزولات برفی سالیانه و پایداری برف چالها در ایام گرم و موقعیت آنها متفاوت می باشد. وجود چشمه های متعدد حوضه آبریز دریاچه نئور از مهمترین منابع تامین آب دریاچه بشمار می رود.

این منطقه داراى پوشش گیاهى متنوعى از گیاهان خشکى زى و آبزى است. از جمله شبدر، بابونه، ‌بومادران، آلاله، نعناع و.... که از گیاهان دارویی هم هستند. دریاچه نئور زیستگاه برخی از گونه های پرندگان مهاجر عبوری نیز هست.

این دریاچه در حداکثرین عمق در حد کمینه 5/5 متر و در حد بیشینه 13 متر میباشد. آب این دریاچه برای استفاده آبیاری زمینهای کشاورزی مورد بهره برداری قرار می گیرد و هر ساله به میزان اندک بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان جهت کنترل جمعیت گامارس های موجود در دریاچه رها سازی می گردد.وسعت حوضه آبریز دریاچه نئور 45 کیلومتر مربع بوده و از مراتع ییلاقی عشایر فندوقلو می‌باشد.

محدوده دریاچه نئور به علت واقع شدن در داخل منطقه حفاظت شده لیسار (گیلان) به دلیل ضوابط خاص موجود بر این مناطق شکار هر گونه پرنده آبی در این دریاچه ممنوع بوده لذا عوامل خاص طبیعی و انسانی حیات وحش این منطقه را تهدید نمی کند.
این دریاچه دارای ارزشهای زیستگاهی – اکوتوریستی – زنبور داری – کشاورزی ودامداری می با شد.

دریاچه نئور که بزرگترین دریاچه طبیعی و آب شیرین استان می باشد در بلندیهای باختری رشته باغرو (تالش) بر روی ولکانیت پرفیر آندزیتی – ائوسن بالایی ایجاد شده است. در سال 1366به منظور ذخیره آب جهت استفاده های کشاورزی سدی در تنها خروجی دریاچه (قانلو دره) احداث و مورد بهره برداری قرار گرفت.

راه دسترسی به دریاچه از هشت پر (طالش)، ریگ، کیش دیبی، شیله، مریان، قلعه جوق، حفظ آباد و عباس آباد.

کوهنوردی بهاره نئور به سوباتان یکی از معروفترین مسیرهای طبیعت گردی شمال کشور برای عاشقان طبیعت ایران زمین می باشد. یک جاده خاکی ناهموار و نیسان رو هم وجود دارد که با گرم شدن هوا و کم شدن بارندگی ها، برای رفت و آمد بومیان و گردشگران از نئور به سوباتان و برعکس مورد استفاده قرار می گیرد. اگر هم قصد پیمایش این مسیر را ندارید میتوانید در کنار دریاچه بمانید. در حال حاضر در کنار دریاچه، امکانات رفاهی و اقامتیِ خاصی وجود ندارد و اقامت فقط در چادر امکان پذیر است ولی وسایل رفاهی، در حد معمول وجود دارد.

ییلاق سوباتان

ییلاق سوباتان یکی از زیبا ترین مناطق ییلاقی کشور است که در 20 کیلومتری ضلع غربی شهر لیسار از توابع شهرستان تالش در استان سرسبز گیلان و  36 کیلومتری شمال غرب شهر تالش (هشتپر) و 19 کیلومتری جنوب شرقی دریاچه نئور واقع شده است که از شرق به جنگلهای انبوه تالش (لیسار) ، از غرب به دریاچه زیبای نئور ، از شمال به رود خانه خروشان لیسار و ییلاقات خطبه سرا و از جنوب به مناطق ییلاقی آسبومار جوکندان متصل است .
این شهرک زیبای ییلاقی محل سکونت صدها خانوار لیساری است که بیشتر در فصول بهار و تابستان و بخشی از پائیز ، در آن مسکن می گزینند. این محل از چشمه های پر آب و بسیار خنک و هوای عالی برخوردار بوده و دارای زمین های سرسبز پوشیده از چمن است . در داخل و اطراف سوباتان گورستان های متعددی از هزاران سال پیش تا کنون وجود دارد که نشان از تاریخ و تمدن کهن این سرزمین دارد. در مرکز سوباتان حفره هایی وجود دارد که سیلابهای اطراف را در خود فرو می برد و شاید به همین دلیل سوباتان به این نام شهرت پیدا کرده است . در حالی که دمای شهرهای مختلف گیلان ، مرطوب ترین استان کشور به ندرت به کمتر از یک درجه بالای صفر می رسد ، در ارتفاعات سوباتان که 1900 تا 2500 متر از سطح دریا ارتفاع دارد ، تابستان هم لکه هایی از برف دیده می شود و به همین دلیل اواخر پاییز ساکنین آن که اکثراً دامدار هستند به جنگل های دامنه البرز و سواحل خزر (لیسار)کوچ کرده و فقط 3 خانوار در روستای ییلاقی هونی یش باقی می ماند . ساری داش (سنگ زرد) ، آلچالق (پارک طبیعی درختان آلوچه) ، هاچا داش (جایی که نوک کوه بصورت دوشاخه در آمده) ، چمنزار وسیع بیده پشت ، غار طبیعی گنجخانه ، بازاچه سنتی ، نمایشگاه مردم شناسی عشایری ، چشمه باتمان بولاق بین سوباتان و آسبومار و ییلاقات بالادستی ساری بولاق و چم چمی و باغدا گول   و دریاچه زیبای نئور از نقاط جالب و دیدنی این منطقه می باشد . این منطقه ییلاقی فاقد برق و گاز بوده و علیرغم تغییرات بافت سنتی در مرکز سوباتان ، هنوز صدها خانوار دامدار و عشایر بصورت سنتی و با حفظ فرهنگ بومی در سیاه چادرها (پوری) و خانه های کاهگلی در روستاهای اطراف سوباتان به شغل شریف دامداری مشغول هستند . ییلاق سوباتان به دلیل ویژگیهای خاص طبیعی مورد توجه توریستهای طبیعت گرد قرار گرفته و سالانه هزاران توریست داخلی و خارجی از این منطقه زیبا بازدید میکنند . سوباتان هتل و اقامتگاه رسمی ندارد و مردم خونگرم سوباتان در خانه های خود از این مسافران پذیرایی می نمایند.