برای بهتر دیدن این تصویر بر روی آن کلیک کنید
بازار بزرگ ساحلی در یکی از بهترین نقاط شهری آستارا و در حاشیه دریای خزر و مرداب آستارا واقع شده‌است.
در سال ۱۳۶۸ با فروپاشی شوروی سابق و بازگشایی مجدد گذرگاه مرزی آستارا مابین ایران و جمهوری آذربایجان این بازار بزرگ بنیان‌گذاری شد.
بنای بازار بزرگ ساحلی آستارا به صورت معماری خاص منطقه آستارا و به صورت بام‌های سفالین میباشد.
پس از رونق این بنا در طول سالهای گذشته و بعد از سال ۱۳۷۷ مجموعه مغازه‌ها و پاساژهای حول بازار بزرگ ساحلی گسترش یافته‌است.
بازار بزرگ ساحلی آستارا با بیش از ۱،۲۰۰ واحد صنفی فعال در محدوده ۶۰ پاساژ در بخش‌های مختلف پوشاک، و… فعالیت می‌کند.مغازه‌ها و پاساژهای زیرمجموعه بازار بزرگ ساحلی از پل فارابی تا انتهای پارکینگ بازار و چسبیده به بلوار سفیر امید امتداد می‌یابد.
جهت عضویت در کانال تلگرام ما میتواند بر روی این متن کلیک کنید.
تخفیف های ویژه تنها در لینک کانال ما ارائه می شود
از دیدنیهای طبیعی آستارا می توان به مرداب استیل و استخر عباس آباد واقع در ۵/۲ کیلومتری جاده تالش به اهمیت اکو توریستی این تالاب از جهت نزدیکی به جاده، تنوع چشم‌اندازهای طبیعی همچون کوهستان، جنگل و مزارع و کشتزارهای اطراف دوچندان می‌شود. ضلع‌غربی تالاب، پوشیده از جنگل و پوشش‌های سبز گیاهی است و در ضلع شرقی آن درختان توسکای شناور منظره بسیار جالب توجهی را بوجود آورده است که در بهار و تابستان استراحتگاه مسافران بوده و از نظر گردشگری یکی از جاذبه‌های مهم تلقی می‌شود.
تالاب استیل ۱۳۸ هکتار وسعت دارد و از مکان‌های گردشگرپذیر استان گیلان است. این تالاب یکی از مهمترین قطب‌های گردشگری در شهر آستارا است که افزون بر کارکردهای زیستی و طبیعی از جنبه‌های اقتصادی- اجتماعی نیز بسیار مهم است. قرار گرفتن این تالاب در بین جاده و کوه اسپیناس و همسایگی با هتل بین‌المللی از جاذبه‌های توریستی استان گیلان است و سالانه تالاب استیل پذیرای هزاران پرنده مهاجر و جوجه‌آوری این پرندگان در این تالاب است.از ویژگیهای مهم این تالاب وجود ماهیان مشهوری مانند کپور و اردک ماهی است همچنین این تالاب طبیعی جایگاه پرندگان کمیاب بوده که برای زاد و ولد از اروپای مرکزی، ماورای خزر و مناطق قطبی به این منطقه مهاجرت میکنند که مهمترین آن چینگیر نوک‌سرخ است
وجود درختان توسکا در این تالاب، جلوه‌ای دیدنی به آن بخشیده است. از ویژگیهای تالاب استیل آستارا این است که درختان این تالاب به علت اینکه ریشه آنها در آب قرار دارد، همواره در پهنای تالاب جا به جا می‌شوند و حرکت میکنند. به همین علت، تالاب استیل به تالاب درختان شناور هم معروف است. گفتنی است در گویش تالشی، به این تالاب هستل به معنای آبگیر می گویند.
ورزان یا ورازان در موقعیت جغرافیایی N375654 E484146 در استان گیلان واقع است. در فاصله 36کیلومتری شمالغرب شهر تالش (از میدان نماز تالش تا ابتدای بازار سوباتان) و 22 کیلومتری جنوب (از ایست و بازرسی جنگلبانی سوباتان تا دریاچه)دریاچه نئور در ارتفاع 1900-1970 متری از سطح دریاهای آزاد قرار دارد.آبادی ییلاقی سوبانان روبروی بلندترین کوه رشته کوه تالش ««ریشکاجی یا ریشگاسر»» قرار دارد.جمعیت منطقه ییلاقی سوباتان (شامل گزنه هونی ، بیده پشت و…)بصورت فصلی متغیر است ،بهار تابستان و اوایل پائیز منطقه پر از هیاهو و جنب و جوش است ، ترکیب جمعیتی عمداٌ از تالشان و بومیانی است که به دامداری و دامپروری مخصوصاٌ گوسفند مشغول هستند.سایر ساکنین از اهالی بخش مرکزی و بخش لیسار تالش هستند. طبیعت زیبا ،محیط دلرباوهوائی به غایت نیکوپذیرای خیل طبیعت گردان و کوهنوردان ملی و محلی و به ندرت گردشگران خارجی است.
نام سوباتان که سووتن تلفظ می شود از ترکیب واژه سو به معنای گلپر و تن به معنای وطن است و یک واژه تالشی است. بیشترین تولید گلپر از زمینهای این منطقه در تالش به عمل می آید.
این آبشار در روستای ورزان که در ضلع شمال غربی سوباتان واقع شده و فاصله آن تا شهرک سوباتان حدود 4 کیلو متر است . آب رودخانه ورزان یکی از شاخه های اصلی رودخانه لیسار است که از چشمه های بالا دستی ییلاق سر چشمه گرفته در مسیر خود هنگام ریزش از صخره های عظیم ورزان آبشار زیبا و دیدنی که ارتفاع آن بیش از 100 متر است را تشکیل می دهد.
ساکنین روستای ورزان که بیش از 50 خانوار هستند اکثرا اهالی روستاهای هره دشت شمالی و جنوبی و کوهپایه نشینان لیسار هستند که اکثرا به شغل دامداری و دامپروری مشغولند. بدلیل پایین بودن دمای هوای این منطقه به علت ارتفاع بیشتر نسبت به سطح دریا ، شقایق ورزان نیز دیر تر از شقایق سوباتان شکوفه می زند. از سوباتان تا آبشار ورزان حدود 1 ساعت کوهپیمایی سبک در پیش خواهید داشت.
این غار در ضلع شمال شرقی منطقه بکر و سرسبز سوباتان شده است که به نام گنجخانه نیز معروف است. مردم منطقه از قدیم معتقدند در درون این غار گنج عظیمی نهفته است و از طرفی به دلیل این که این غار طلسم و جادو دارد، تاکنون کسی نتوانسته وارد غار شود و راز غار را کشف نماید بنابراین اطلاع دقیقی از طول و ارتفاع داخل غار وجود ندارد.
روستای ییلاقی سوباتان در غرب دره لیسار در 36 کیلومتری شمال غرب شهر تالش و 17 کیلومتری جنوب دریاچه نئور در ارتفاع 1900-1970 متری از سطح دریا قرار دارد. این روستا دارای جمعیت کمی میباشد و ساکنان آن در اواخر تیر ماه از روستاهایی چون قلعه‌بین در این مکان اقامت میکنند و در اواخر شهریور ماه به خانه‌های خود بازمی‌گردند. سوباتان در ظاهر به اسامی ترکی شباهت دارد اما این نام از ریشه تالشی سووتن به معنای محل رویش گلپر است.
. این دریاچه دارای نوعی ماهی به نام قزل‌آلای رنگین کمان میباشد. جاده کوهستانی برای رسیدن به این دریاچه آسفالت بوده، ولی جاده دور دریاچه خاکی میباشد.
ماهی‌های دریاچه نئور هر سال پیش از زمستان صید و جمع‌آوری می‌شوند زیرا در اثر یخ زدن دریاچه این ماهی‌ها نمی‌توانند در زمستان زنده بمانند و پس از زمستان دوباره ماهی‌های کوچک پرورشی در نئور رها می‌شوند.
با بهره‌گیری از آب این دریاچه، تعدادی استخر پرورش ماهی نیز در پیرامون آن درست شده است.
بارندگى مناسب و وجود چشمه هاى فراوان سبب پایدارى وضعیت دریاچه شده ضمن آنکه هواى مطبوع منطقه زمینه بسیار مناسبى براى جذب گردشگر خصوصا در اوقات گرم سال را فراهم کرده است. در اطراف دریاچه چشمه های گسلی فراوانی وجود دارد که دبی آب این چشمه ها بر حسب مقادیر نزولات برفی سالیانه و پایداری برف چالها در ایام گرم و موقعیت آنها متفاوت می باشد. وجود چشمه های متعدد حوضه آبریز دریاچه نئور از مهمترین منابع تامین آب دریاچه بشمار می رود.
این منطقه داراى پوشش گیاهى متنوعى از گیاهان خشکى زى و آبزى است. از جمله شبدر، بابونه، بومادران، آلاله، نعناع و.... که از گیاهان دارویی هم هستند. دریاچه نئور زیستگاه برخی از گونه های پرندگان مهاجر عبوری نیز هست.
این دریاچه در حداکثرین عمق در حد کمینه 5/5 متر و در حد بیشینه 13 متر میباشد. آب این دریاچه برای استفاده آبیاری زمینهای کشاورزی مورد بهره برداری قرار می گیرد و هر ساله به میزان اندک بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان جهت کنترل جمعیت گامارس های موجود در دریاچه رها سازی می گردد.وسعت حوضه آبریز دریاچه نئور 45 کیلومتر مربع بوده و از مراتع ییلاقی عشایر فندوقلو میباشد.
محدوده دریاچه نئور به علت واقع شدن در داخل منطقه حفاظت شده لیسار (گیلان) به دلیل ضوابط خاص موجود بر این مناطق شکار هر گونه پرنده آبی در این دریاچه ممنوع بوده لذا عوامل خاص طبیعی و انسانی حیات وحش این منطقه را تهدید نمی کند.
این دریاچه دارای ارزشهای زیستگاهی – اکوتوریستی – زنبور داری – کشاورزی ودامداری می با شد.
دریاچه نئور که بزرگترین دریاچه طبیعی و آب شیرین استان می باشد در بلندیهای باختری رشته باغرو (تالش) بر روی ولکانیت پرفیر آندزیتی – ائوسن بالایی ایجاد شده است. در سال 1366به منظور ذخیره آب جهت استفاده های کشاورزی سدی در تنها خروجی دریاچه (قانلو دره) احداث و مورد بهره برداری قرار گرفت.
راه دسترسی به دریاچه از هشت پر (طالش)، ریگ، کیش دیبی، شیله، مریان، قلعه جوق، حفظ آباد و عباس آباد.
کوهنوردی بهاره نئور به سوباتان یکی از معروفترین مسیرهای طبیعت گردی شمال کشور برای عاشقان طبیعت ایران زمین می باشد. یک جاده خاکی ناهموار و نیسان رو هم وجود دارد که با گرم شدن هوا و کم شدن بارندگی ها، برای رفت و آمد بومیان و گردشگران از نئور به سوباتان و برعکس مورد استفاده قرار می گیرد. اگر هم قصد پیمایش این مسیر را ندارید میتوانید در کنار دریاچه بمانید. در حال حاضر در کنار دریاچه، امکانات رفاهی و اقامتیِ خاصی وجود ندارد و اقامت فقط در چادر امکان پذیر است ولی وسایل رفاهی، در حد معمول وجود دارد.
ییلاق سوباتان یکی از زیبا ترین مناطق ییلاقی کشور است که در 20 کیلومتری ضلع غربی شهر لیسار از توابع شهرستان تالش در استان سرسبز گیلان و 36 کیلومتری شمال غرب شهر تالش (هشتپر) و 19 کیلومتری جنوب شرقی دریاچه نئور واقع شده است که از شرق به جنگلهای انبوه تالش (لیسار) ، از غرب به دریاچه زیبای نئور ، از شمال به رود خانه خروشان لیسار و ییلاقات خطبه سرا و از جنوب به مناطق ییلاقی آسبومار جوکندان متصل است .
این شهرک زیبای ییلاقی محل سکونت صدها خانوار لیساری است که بیشتر در فصول بهار و تابستان و بخشی از پائیز ، در آن مسکن می گزینند. این محل از چشمه های پر آب و بسیار خنک و هوای عالی برخوردار بوده و دارای زمین های سرسبز پوشیده از چمن است . در داخل و اطراف سوباتان گورستان های متعددی از هزاران سال پیش تا کنون وجود دارد که نشان از تاریخ و تمدن کهن این سرزمین دارد. در مرکز سوباتان حفره هایی وجود دارد که سیلابهای اطراف را در خود فرو می برد و شاید به همین دلیل سوباتان به این نام شهرت پیدا کرده است . در حالی که دمای شهرهای مختلف گیلان ، مرطوب ترین استان کشور به ندرت به کمتر از یک درجه بالای صفر می رسد ، در ارتفاعات سوباتان که 1900 تا 2500 متر از سطح دریا ارتفاع دارد ، تابستان هم لکه هایی از برف دیده می شود و به همین دلیل اواخر پاییز ساکنین آن که اکثراً دامدار هستند به جنگل های دامنه البرز و سواحل خزر (لیسار)کوچ کرده و فقط 3 خانوار در روستای ییلاقی هونی یش باقی می ماند . ساری داش (سنگ زرد) ، آلچالق (پارک طبیعی درختان آلوچه) ، هاچا داش (جایی که نوک کوه بصورت دوشاخه در آمده) ، چمنزار وسیع بیده پشت ، غار طبیعی گنجخانه ، بازاچه سنتی ، نمایشگاه مردم شناسی عشایری ، چشمه باتمان بولاق بین سوباتان و آسبومار و ییلاقات بالادستی ساری بولاق و چم چمی و باغدا گول و دریاچه زیبای نئور از نقاط جالب و دیدنی این منطقه می باشد . این منطقه ییلاقی فاقد برق و گاز بوده و علیرغم تغییرات بافت سنتی در مرکز سوباتان ، هنوز صدها خانوار دامدار و عشایر بصورت سنتی و با حفظ فرهنگ بومی در سیاه چادرها (پوری) و خانه های کاهگلی در روستاهای اطراف سوباتان به شغل شریف دامداری مشغول هستند . ییلاق سوباتان به دلیل ویژگیهای خاص طبیعی مورد توجه توریستهای طبیعت گرد قرار گرفته و سالانه هزاران توریست داخلی و خارجی از این منطقه زیبا بازدید میکنند . سوباتان هتل و اقامتگاه رسمی ندارد و مردم خونگرم سوباتان در خانه های خود از این مسافران پذیرایی می نمایند.
کاخ ییلاقی ضرغام السلطنه (سردار امجد) در روستای باستانی و ییلاقی «آق اولر» در ۳۵ کیلو متری غرب شهرستان تالش واقع شده. این روستا در ارتفاع ۱۱۰۰متری از سطح دریای آزاد با طبیعتی بکر و دست نخورده، دره های عمیق، مراتع وسیع و سر سبز، کو ه های بلند بر افراشته و چشمه های زلال و پر آب معدنی از جایگاه ممتازی برخوردار است.
کاخ زمستانی نصرت اله خان سردار امجد از مهمترین بناهای حکومتی گیلان در شهر تالش(هشتپر ) به شمار می رود . سردار امجد که از اواسط دوره ی ناصرالدین شاه قاجار تا انقلاب مشروطه حاکم کرگانرود تالش بود, از قدرت و نفوذ زیادی در منطقه تالش برخوردار بود و برای قدرت نمایی و تدارک مکانی مناسب برای پذیرایی از بزرگان و درباریان قاجار تصمیم به ساخت این بنا می گیرد. بنابر روایت منابع محلی احداث و تکمیل این بنا 25 سال به طول انجامیده است. سنگ های بکار رفته در بنا از ارتفاعات ییلاقی تالش به این مکان آورده شده اند و کارگران زیادی بطور روزانه در ساخت این بنا مشغول به کار بوده اند . این بنا محل استقرار اطاقسرا نامیده می شد که اکنون در ضلع غربی میدان اصلی شهر تالش ( هشتپر ) واقع گردیده است. این بنای آجری با نمای بیرونی آبی رنگ و به همراه طاق نماها و درگاه های هلالی توجه هر رهگذری را به خود جلب می کند. طبقه اول این بنا , دارای دو درب ورودی بزرگ در شمال و جنوب است که قرینه بصورت چهار پنجره بزرگ در طبقه دوم نیز در چهار جهت تکرار شده است . طبقه سوم دارای چهار کلاه فرنگی با پنجره های بادگیر است. این بنا در جریان شورش های محلی مردم تالش در دوره انقلاب مشروطه به آتش کشیده می شود و به مدت 60 سال بصورت متروکه باقی می ماند . تا اینکه در اوایل دهه 1350 خورشیدی مورد بازسازی قرار گرفت و این ساختمان و محوطه بزرگ پیرامون آن به جمعیت شیر و خورشید سرخ ایران ( هلال احمر بعدی ) واگذار می شود و پس از انقلاب اسلامی نیز در اختیار بسیج سپاه پاسداران قرار می گیرد . بدین جهت علیرغم آنکه بخشی از محوطه شرقی آن در مجاورت میدان اصلی شهر تالش به پارک تبدیل شده است علیرغم دیدگاه برخی صاحب نظران و مسئولان محلی به تبدیل این مکان به موزه کاخ , بعلت کاربری نظامی کنونی , مورد بازدید علاقه مندان قرار نمی گیرد. در سالهای اخیر با ترک برداشتن برخی از نماها و نم گرفتن طبقه فوقانی آن , سقف این بنا با حلب پوشانیده شده است.
فاصله هتل مرزبانی از لیسار
قلعه لیسار مربوط به دوره سلجوقیان است و در شهرستان تالش، روستای لیسار واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۰ خرداد ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۸۷۸۰ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
قلعه صلصال (سلسال) در ارتفاع ۸۰ متری از زمین و روی تپه ای سنگی در ۱۵کیلومتری شهر هشتپر (مرکز شهرستان تالش) و مرکز دهستان لیسار واقع شده است.
صلصال با املای «ص» در لغت به معنای گل خشکیده ورز داده شده و آماده جهت کوزه گری و سفالگری است که با توجه به طبیعت این منطقه و خاک های رسی قرمز و زرد رنگ حاصل از فرسایش دامنه های کوهستانی تالش را دارد و برخی دیگر معتقدند که نام اصلی این قلعه با املای سلسال است و سلسال در لغت به معنای آب خنک و خوشگوار است و در خصوص قلعه نیز آب بسیار اهمیت دارد و یکی از لوازم بسیار مهم در یک قلعه داشتن آب انبار است و نظریه ای در خصوص حمل آب و بسیار خنک و خوشگوار این قلعه از زمان های دور از طریق سوله های سفالین (تنبوشه) از ییلاق سوباتان آورده و سرازیر می شده است و به آب انبار می رسیده و نظریه دیگر در خصوص حمل آب باران از سقف و از طریق تنبوشه ها به آب انبار است.
قلعه لیسار از دو قسمت تشکیل شده است، نخست بخش خارجی که محوطه نسبتاً وسیعی را در بر می گرفته و توسط دیوار ستبری از زمینهای اطراف جدا شده است.
از این دیوار خارجی که از سنگ رودخانه ای قرمز و تقریبا یک دست ساخته شده بود اکنون چیزی به جای نمانده و تنها بقایای سنگهای به کار رفته در حصار خارجی در گوشه و کنار آن به صورت توده های انبوه مشاهده می شود.
بخش داخلی قلعه که بر روی صخره سنگی قرار دارد دومین قسمت آن را تشکیل می دهد و اکنون نیز بقایای آن بر جای مانده است.
ساختمان قلعه طوریست که در تمام جهات اصلی و فرعی به اطراف اشراف داشته و ساکنان قلعه از بالای آن می توانستند کلیه تحرکات را در شعاع خارج قلعه زیر نظر داشته باشند.
"ارگ قلعه" در بالای تپه قرار دارد و امروزه فقط دیوارهای آن بر جای مانده است، ظاهراً ارگ در طبقات مختلفی بنا شده که طبقات زیرین آن به دنبال ریزش طبقات بالا پر شده است.
مدخل ارگ نیز دارای طاقی با هلال شکسته بوده که امروزه این دو از بین رفته اند مصالح ساختمانی ارگ نیز آجر و ساروج است.
"آب انبار قلعه" خارج از ارگ و داخل بارویی اصلی است و در شمال شرقی بنای قلعه بنا شده است، طول آن حدود پنج متر و عرض آن سه متر و ارتفاع از کف موجود چهار متر است.
آبشار ویسادار از زیباترین آبشارهای ایران و سومین آبشار مرتفع استان گیلان است. این آبشار به معنی "سایه درخت بید" است که در 16 کیلومتری شهر پره سر در شهرستان رضوانشهر واقع شده و همچون نگینی در دل جنگلهای زیبایی این منطقه می درخشد.
ابهت این پدیده طبیعی برای هر بیننده جالب و جذاب است به ویژه وقتی از پایین به این آبشارنگریسته می شود با ابهت و زیبایی صد برابر آبشار ویسادار مواجه می شوی، صدای ریزش آب از ارتفاع حدود 20 متری و نیم دایره ای که آب در دل سنگ و صخره برای رسیدن به دریا ایجاد می کند، دیدنی است. صدای پرندگان و شرشر آب و نور خورشید که از لابه لای شاخ و برگ درختان به زمین می تابد منظره ای فوق العاده به وجود آورده که کم نظیر است. البته زیبایی های این پدیده طبیعی آنقدر زیاد است که نمی توان وصفش کرد و به قولی آبشار ویسادار را باید دید، نه اینکه راجع به آن نوشت.
آﺑﺸﺎروﯾﺴﺎدار، ﺟﺎده ﺟﻨﮕﻠﯽ ، ﺟﻨﮕﻞ اﻧﺒﻮه ، ﭼﺸﻢ اﻧﺪازﻫﺎی ﺑﮑﺮ ﻣﻮﺟﻮد در ﻣﺤﻞ و ﻃﺒﯿﻌﺖ ﻣﻮﺟﻮد درﻣﺴﯿﺮ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ آﺑﺸﺎر، اﯾﻦ اﻣﮑﺎن را ﻣﯿﺪﻫﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﺤﻞ وﻣﺤﻮر دﺳﺘﺮﺳﯽ ، ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻗﻄﺐ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﮔﺮدی ﻏﺮب ﮔﯿﻼن و ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن رﺿﻮاﻧﺸﻬﺮ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮارﮔﯿﺮد و ﻃﺮح ﻫﺎی ﭘﯿﺸﺘﺎز در آن ﭘﯿﺎده ﺷﻮد. اگر امارات و شیخ نشینهای عربی با احداث سواحل مصنوعی و ... گردشگری خود را توسعه بخشیده‌اند، صرف وجود جاذبه ای به نام آبشارهای ایران زمین کافی است تا در صورت برنامه ریزی، تمامی معادلات موجود در گردشگری منطقه به هم بریزد. بدین ترتیب " آبشار ویسادار" موقعیت منحصر به فردی برای توسعه گردشگری در منطقه سرسبزغرب استان گیلان به وجود آورده است که باید با ایجاد زیر ساختهای مناسب گردشگری و جذب توریسم ازاین موقعیت بهره برداری بهینه صورت گیرد.
آسفالت مسیر منتهی به آبشار ویسادار، نصب سطل زباله، نصب تابلو از مشخصات آبشار، ساخت امکانات رفاهی و تفریحی و تامین زیرساختهای گردشگری منطقه ضرورتی است که مسئولان باید به آن توجهی ویژه داشته باشند. نصب تابلویی در شهر پره سر که عکسی از آبشار بر آن نقش بسته باشد راهنمای خوبی برای مردم و معرفی آبشار به مسافران خواهد بود. همچنین اعطای مجوز ساخت یک یا چند کلبه سنتی به جوانان برای ارائه خدمات به مسافران و گردشگران ضرورتی دیگر است. به هر حال وجود آبشار ویسادار برای مردم پره سر نعمت بزرگی است اگر بتوان از این نعمت خدادادی به نحو احسن استفاده کرد بی شک بر درآمد مردم، توسعه شهر و بخش پره سر اثر مثبت خواهد گذاشت.
